Desde que en 1698 creouse a Confraría de San Roque, como agradecemento á intercesión que o santo de Montepellier fixo a favor dos vilagarciáns na súa loita contra a peste, pasaron máis de 300 anos. Tempo máis que suficiente para que os descendentes daqueles que organizaron as primeiras festas patronais fosen capaces de perfeccionalas ata lograr, como así o fixeron en 2006, que fosen recoñecidas como “de interese turístico nacional”.
En efecto, hoxe son poucas as persoas que non oíron falar da famosísima Festa da Auga, que se celebra cada 16 agosto, para xúbilo acuático das ata 50.000 persoas que acoden á cita dos máis diversos lugares. Co seu pregoeiro, os seus camións de bombeiros e os seus máis sui generis dispositivos para mollar ao próximo, a festa da auga comeza cando o santo recóllese na súa capela, ao redor das doce da mañá, e acaba non antes das catro da tarde, tempo máis que suficiente para deixar todo, e a todos, pasados por auga.
Pero San Roque é máis, moito máis, que a festa acuática por excelencia. Empezando polo propio traslado do santo desde a igrexa parroquial á capela. Unha multitudinaria procesión entre cívica e relixiosa que o patrón celebra “bailando” ao son do pasodobre Triunfo.
Durante dez días os eventos sucédense: concertos gratuítos de solistas e grupos nacionais e galegos, normalmente no parque da Xunqueira, onde tamén hai unha feira de artesanía. Un festival internacional de clown, o Festiclown, que reúne nas rúas a miles de persoas atentas a acrobacias e espectáculos de humor, marionetas e maxia. Verbenas, carruseis, pasacalles… Ata unha semana de cinema.
De todo cabe en San Roque, que, aínda por riba, ten a súa antesala no Festival Revenidas, unha festa gastronómica ao redor das sardiñas asadas que se complementa con espectáculos de animación e concertos de distintas bandas galegas, nacionais e internacionais.
O momento do Combate Naval, un festival pirotécnico que recrea, na praia, o asalto ao porto do Callao, en Perú, no 1866.
As festas patronais tocan a rebato no seguinte sábado a San Roque. É o momento do Combate Naval, un festival pirotécnico que recrea, na praia, o asalto ao porto do Callao, en Perú, en 1866. Fogos acuáticos, varios barcos que atacan, un castelo que se defende, así é un espectáculo que reúne, durante media hora e nos areais da Concha e A Compostela, a máis de 30.000 persoas.
Ese mesma fin de semana celébrase, en Carril, a festa da súa recoñecida Ameixa. Tamén con pregón propio, desfile de confrarías gastronómicas e actividades de animación, o groso da festa concéntrase, con todo, na degustación popular de miles de racións de ameixas á mariñeira regadas co albariño dunha adega local.
Ao sábado seguinte, e pechando o gran ciclo festivo, é a quenda da Noite das Meigas: unha decena de poboados “meigos”, habitados por outras tantas asociacións, espállanse polo centro da cidade para ofrecer ás súas visitantes rosquillas, chourizos e outras viandas e, sobre todo a purificadora queimada e o seu correspondente esconxuro para celebrar a vida vivida e a que queda por vivir.
